Anoreksinin kesin nedeni henüz bilinmemektedir. Bununla birlikte, sağlık uzmanları bunun birçok hastalıkta olduğu gibi biyolojik, çevresel ve psikolojik faktörlerin bir kombinasyonu olduğuna inanmaktadır.
Bazı insanlarda anoreksiya nervoza gelişme riski arttığı düşünülen bir dizi genetik eğilim vardır. Bazı insanlar, anoreksiya ile ilişkili mükemmeliyetçilik, duyarlılık ve sebat için genetik bir yatkınlığa sahip olabilir. Anoreksiya nervozalı birinci derece akrabaları olan ebeveynler, kardeşler veya çocuklar gibi kişilerin iştahsızlık riskinin çok daha yüksek olduğu gözlemlenmiştir.
Modern dünya, zayıflığın önemli olduğunu ve güzelliği bünyesinde barındırdığını vurgulamaktadır. Başarı ve kişisel değer genellikle zayıflıkla eşitlenir. Akran baskısı, özellikle genç kızlar arasında ezici bir arzunun zayıf olmasına neden olabilir.
Anoreksiya nervozalı bazı insanlar, katı diyetlere uymayı kolaylaştıran ve aç olsalar bile yemeyi reddeden obsesif-kompulsif kişilik özelliklerine sahip olabilir. Mükemmeliyet arayışları, asla yeterince zayıf olmadıklarını düşünmelerine neden olabilir. Yüksek düzeyde kaygı duydukları durumlarda, bunları birleştirebilir ve kendilerini yemekle sınırlayabilirler.
Kontrolsüz ve bilimsel olmayan diyetler, yeme bozukluğu geliştirmek için risk faktörleridir. Araştırmacılar, anoreksiya semptomlarının çoğunun aslında açlık semptomları olduğuna dair ikna edici kanıtlar buldular. Uzun süreli açlık beyni biyolojik olarak etkileyebilir ve duygudurum dalgalanmalarına neden olabilir, kaygıyı artırabilir ve iştahı azaltabilir. Oruç tutmak ve aynı zamanda kilo vermek, bazı insanlarda beynin çalışma şeklini değiştirebilir, bu da yeme davranışının kısıtlanmasına ve normal yeme alışkanlıklarına dönülmesini zorlaştırabilir.
Yeni bir okula, eve, işe taşınmak, bir ilişkiyi sonlandırmak veya sevilen birinin ölümü veya hastalığı gibi değişiklikler duygusal strese neden olabilir ve iştahsızlık riskini artırabilir.
Anoreksiya nervoza kadınlarda daha yaygındır. Bununla birlikte, hem erkekler hem de erkekler, muhtemelen artan sosyal baskıya bağlı olarak artan bir şekilde yeme bozuklukları geliştirdi.
İştahsızlık genç yetişkinler arasında da daha yaygındır, ancak her yaştan insan bu yeme bozukluğunu geliştirebilir. Ergenlik döneminde vücutlarının geçirdiği tüm değişiklikler nedeniyle gençlerin daha büyük risk altında olduğuna inanılıyor. Bu dönemde karşılaşabilecekleri artan akran baskısı nedeniyle eleştirilere ve hatta kilo veya vücut şekli ile ilgili banal yorumlara daha duyarlı olabilirler.
Bir Cevap Yazın